پاورپوینت توسعه ساختار تشکیلاتی حسابداری مالی بخش اول (pptx) 19 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 19 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
توسعه ساختار تشکیلاتی حسابداری مالی بخش اول
به نام خداوند بخشنده و مهربان
اهداف کلی فصل:
آشنایی با پیشینه تاریخی و نحوه توسعه استاندارد گذاری در آمریکا
تفاوت میان هیأت استانداردهای حسابداری مالی با دو همتای پیشین
آشنایی با مشکلات تشکیلاتی رودروی fasb
توجه به پیچیدگی فرایند تدوین استاندارد
اهمیت قانون ساربینر- آکسلی و سایر توسعه های جاری حسابداری
سیر تکاملی ساختار نهادینه شده:
درآمریکا تا پیش از سال 1930، حسابداری تحت نظارت چندانی نبود. رویه های حسابداری مورد استفاده شرکت ها عمدتاً محرمانه تلقی می شد و از این رو شرکت ها در مورد رویه های یکدیگر اطلاعات چندانی نداشتند که در نتیجه این امر، کمبود شدید قابلیت مقایسه میان رویه های حسابداری مورد استفاده شرکت ها بود. چه در مقایسه سالهای مختلف یک شرکت باهم و چه در مقایسه شرکت های حاضر در یک صنعت، بانکداران و سایر اعتبار دهندگان که استفاده کنندگان اصلی گزارش های مالی بودند، تنها عامل مورد توجه در استفاده از رویه های حسابداری به شمار می آمدند. فشار بانکها و اعتباردهندگان نیز در وهله اول با هدف افشای منابع نقد و سایر منابع نزدیک به نقد انجام می گرفت که می شد از آنها برای پرداخت بدهی استفاده کرد.
تا دهه 1920، مردم آمریکا عموماً در شرکتهای خصوصی سرمایه گذاری چندانی نمی کردند، تا اینکه دولت مبادرت به بازخرید هنگفت اوراق قرضه دولتی نمود و به این ترتیب مردم صاحب حجم زیادی وجه نقد شدند. شرکتهای خصوصی و دولتمردان مردم را به سرمایه گذاری در بخش خصوصی تشویق مینمودند و مفهومی از سرمایه داری مردمی در حال شکل گیری بود این در حالی بود که گزارشهای مالی از نیاز های سرمایه گذاران عقب افتاده بود سقوط بازار نیویورک در 1929 امواج سهمگینی به وجود آورد که تا 60 سال بعد کماکان ادامه داشت. سازمان بورس نیویورک از نخستین سازمان هایی بودکه در برابر این بحران واکنش نشان داد. معاون اجرایی کمیته پذیرش سهام سازمان بورس نیویورک در سخنرانی که در مجمع انجمن حسابداری آمریکا در سپتامبر 1930 ارائه کرد. نبودن همسانی در مرحله عمل برای حسابداران را به شدت مورد انتقاد قرارداد. به ویژه در زمینه های استهلاک و صورت های تلفیقی یعنی در مواردی که در آن مقرراتی وجود نداشت انتقادهای شدیدی نمود. او از این بابت زبان به شکایت گشود که شرکت ها حتی در مورد روش هایی که به کار می برند هیچ نوع اطلاعاتی افشا نمی کنند. او از شرکت ها خواست اطلاعات مناسب و قابل درک به سهامداران بدهند و چنین استدلال کرد که این اطلاعات نباید موجب گمراهی شود، بلکه باید به آنها کمک کند بتوانند ارزش واقعی سرمایه گذاری های خود راتعیین نمایند.
تا دهه 1880 روشن شده بود که حسابداری ابزار مهمی برای هدایت تجارت در آمریکا است. در سال 1886 سازمانی که خود را انجمن آمریکایی حسابداران مستقل می خواند با 10 عضو شکل گرفت در سال 1896 این سازمان به همراه یک گروه دیگر انجمن دفتر داران و حسابداران حامی تصویب موفقیت آمیز قانونی مبنی بر ایجاد عنوان حرفه ای حسابدار مستقل رسمی در نیویورک شد تا سال 1913، 31 ایالت قوانین لازم برای صدور مدرک CPA را تصویب کرده بودند. البته همسانی کمی میان ایالتهای مختلف در زمینه شرایط مورد نیاز بر کسب مدرک مذکور وجود داشت.
موفقیت مهم دیگر انجمن ایجاد مجله حسابداری در سال 1905 بود. هنوز هم ادامه دارد.
از کارهای دیگر این انجمن انتصاب کمیته ای برای واژه شناسی نیز بود. که منجر به فهرستی از واژه ها و تعاریف شد. که در سال 1915 در مجله حسابداری منتشر گردید و در سال 1931 کتابی 126 صفحه منتشر شد.
انجمن حسابداران رسمی آمریکا (AICPA)در سال 1916 تشکیل شد. که در سال 1957 به این نام شهرت یافت. این انجمن نه به قصد جایگزینی جوامع ایالتی، بلکه به منظور ایفای نقش مکمل برای آنها و ایجاد یکنواختی و استاندارد کردن بیشتر امور مربوط به تشخیص صلاحیت و الزامات عضویت صورت گرفت.
جامعه حسابداران رسمی آمریکا در 1921 شکل گرفت در حالیکه انجمن حسابداران رسمی آمریکا در مورد مباحثی نظیر امتحانات و صلاحیت ها، سیاست هماهنگ سازی در سطح ملی را در پیش گرفته بود، تمرکز جامعه بیشتر به حفظ قدرت در ایالتها معطوف بود. رقابت میان این دو سازمان بسیار زیاد بود. اما سر انجام و بیشتر در نتیجه فشار جامعه ایالتی نیویورک، این دو سازمان در سال 1936 با حفظ نام گروه قدیمی تر با هم ترکیب شدند.
روش های مصوب برای تهیه ترازنامه :
در سال 1918 انجمن با همکاری کمیسیون تجارت فدرال جزوه ای با عنوان روشهای مورد تأیید برای تهیه ترازنامه منتشر نمود. این سند به عنوان حداقل استاندارد های لازم برای حسابرسی ترازنامه در نظر گرفته شد. در سال 1929 مورد بازبینی قرار گرفت. عمدتآ پیرامون رویه های حسابرسی بود اما هر جا لازم بود مسایل حسابداری مالی نیز مورد بحث قرار گرفته بود.
سال های شکل گیری (1946-1930) تاثیر ژرفی بر رویه های حسابداری مورد استفاده در آمریکا داشت.
توافق نامه بورس نیویورک و انجمن حسابداران رسمی آمریکا در سال 1930: تلاش مشترک کمیته خاص انجمن حسابداران با کمیته پذیرش سهام متعلق به بورس نیویورک منجر به تهیه یکی از مهمترین اسناد مربوط به توسعه قانونگذاری برای حسابداری شد که به منظور ایجاد اصول حسابداری که بتواند مورد استفاده همه شرکت های پذیرفته شده در بورس قرار گیرند. بورس نیویورک دریافته بود که شرکت های پذیرفته شده از طیف گسترده ای از رویه های حسابداری افشا نشده استفاده میکنند.
راه حل انجمن حسابداران رسمی:
1- آموزش به استفاده کنندگان از گزارشات حسابداری در مورد محدودیت های گزارشات.
2-بهبود گزارشات تا اینکه آنها اطلاعات بیشتری به استفاده کنندگان بدهند.
پیشنهاد انجمن به کمیته نیویورک
راه علمی تر این است که شرکتها آزاد گذاشته شوند تا روشهای مورد نظر خود را در یک محدوده بسیار وسیع انتخاب کنند. اما با الزام به افشای روشهای مورد استفاده و رعایت یک نواختی در کاربرد این روشها از سالی به سال دیگر.
پیش نویس رسمی درباره 5 اصل فراگیرحسابداری 22 سپتامبر 1932: توسطکمیته (AICPA) آماده و مورد تایید کمیته (NYSE) قرار گرفت این سند نشانگر اولین تلاش رسمی در جهت ایجاد اصول عمومی پذیرفته شده حسابداری بود. ابداع آن توسط کمیته AICPA بود.
شکل گیری کمیسیون بورس و اوراق بهادار 1934:
کنگره (نهاد قانون گذاری در کشور آمریکا که شامل مجلس نمایندگان و مجلس سنا میباشد.) در سال 1934 کمیسیون بورس و اوراق بهادار SEC را ایجاد کرد. هدف مشخص شده اجرای قانون اوراق بهادار سال 1933 و قانون بورس و اوراق بهادار سال 1934 بود که این هدف کماکان نیز به قوت خود باقی است. این دو قانون اولین قوانین ملی مرتبط با اوراق بهادار در آمریکا بودند. قانون سال 1933 درمورد قوانین مرتبط با انتشار اوراق بهادار در بازارهای ایالتی و قانون سال 1934 عمدتا مرتبط با معاملات اوراق بهادار است. SEC در ابتدا به حرفه حسابداری اجازه داد که خود راسا بدون دخالت SEC اقدام به تعیین اصول حسابداری کند با این حال اظهار نظر های انجام شده توسط SEC در سالهای 1937و 1938 نشان از لبریز شدن کاسه صبر SEC نسبت به عملکرد حرفه در این رابطه داشت. پیام ضمنی این بود که اگر حرفه مرجعی صلاحیت دار برای توسعه استاندارد های حسابداری ایجاد نکند SECخود راسا مبادرت به تعیین رویه های حسابداری مجاز خواهد کرد و روشهایی که باید در گزارشهای ارائه شده به کمیسیون به کارگرفته شوند را اجباری خواهد نمود.
کمیته رویه های حسابداری 1946-1936:
در سال 1933کمیته خاص تدوین اصول حسابداری توسط انجمن حسابداری رسمی آمریکا شکل گرفت. ولی این کمیته موفقیت چندانی به دست نیاورد و متعاقبا کمیته رویه های حسابداری در سال 1936 جایگزین آن شد. البته خود کمیته رویه های حسابداری هم تا سال 1938 نسبتا غیر فعال بود. اما در این سال عمدتا به واسطه سیاست جدید SEC با افزایش شمار اعضا از 7 عضو به 21 عضو فعالیت کمیته نیز بیشتر شد. کمیته رویه های حسابداری اصولآ درصدد بود بیانیه ای فراگیر از اصول حسابداری تدوین کند تا به عنوان رهنمودهای کلی برای حل مسایل خاصی که در عمل ایجاد میشد مورد استفاده قرار گیرد. اما باور عمومی بر این بود که تدوین چنین بیانیه ای حداقل به پنج سال زمان نیاز دارد و تا آن زمان هم بی شک کاسه صبر SEC لبریز خواهد شد. بنابراین کمیته رویه های حسابداری تصمیم گرفت سیاست برخورد موردی را پیش گرفته و در هر فرصت مناسبی روشهای مرجع حسابداری را توصیه کند.
دو روش بسیار مهم در این دوره :
حسابداری در عمل به ویژه از دیدگاه همسانی را بسیار بهبود بخشید.
بخش خصوصی پایگاه محکمی پیدا کرد. به طوری که درجایگاه مرجع سیاستگذاری برای حسابداری درآمریکا قرار گرفت.
دروه پس از جنگ (1959-1946):
رشد اقتصادی که بعد از جنگ رخ داد حتی از رونق دهه 1920 نیز بیشتر یود. صنایع برای توسعه، به سرمایه فراوانی نیاز داشتند. توسعه نیز به نوبه خود اشتغال بیشتر و پول بیشتری در اقتصاد را ایجاد می کرد. با تشویق بورسهای سهام، صنایع شروع به جذب فعالانه پول موجود نزد مردم کردند. گزارشهای مالی شرکتهای منبع مهم اطلاعات برای تصمیمات مالی به شمار میرفت. از این رو گزارشات مالی و قواعد حسابداری مورد استفاده در تهیه آنها مورد توجه گسترده ای قرار گرفتند. بر ای اولین بار ،سیاستگذاری برای حسابداری به موضوعی مهم در نشریات مالی تبدیل شد. مساله اصلی ،مشکل یکنواختی یا قابلیت مقایسه سودهای گزارش شده شرکت های مختلف بود.
نشریات مالی و SEC فشار روز افزونی بر حرفه حسابداری وارد می کردند تا روشهای مختلف حسابداری برای مبادلات مشابه را که اثر عمده ای بر سود خالص گزارش شده داشتند از بین ببرد.
