پاورپوینت استاندارد حسابداري بخش عمومي شماره 6 موجودیها (pptx) 17 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 17 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
استاندارد حسابداري بخش عمومي شماره 6
موجوديها
هدف
1 . هدف اين استاندارد تشريح نحوه حسابداري موجوديها است. مهمترين موضوع در حسابداري موجوديها، شناسايي بهاي تمام شده به عنوان دارايي و انتقال آن به دوره هاي آتي جهت تطابق با رويدادهاي مربوط است. اين استاندارد رهنمودهايي جهت تعيين بهاي تمام شده و شناخت بعدي به عنوان هزينه، از جمله هرگونه كاهش ارزش و روشهاي تعيين بهاي تمام شده شده موجوديها ارائه مي كند.
دامنه كاربرد
2 . اين استاندارد، نحوه ارزشيابي و انعكاس موجودي ها در صورتهاي مالي را تشريح مي كند و موارد زير را دربر نمي گيرد:
الف . كار در جريان پيشرفت پيمانهاي بلندمدت ؛
ب . ابزارهاي مالي ؛
پ . موجودي محصولات جنگلي و معدني؛ و
ت . توليدات كشاورزي در زمان برداشت و داراييهاي زيستي غيرمولد مربوط به فعاليت كشاوزي.
تعاريف
3 . اصطلاحات ذيل در اين استاندارد با معاني مشخص زير بكار رفته است :
موجوديها : به داراييهايي اطلاق مي شود كه :
الف . در فعاليت واحد گزارشگر مصرف مي شود؛
ب . به منظور ساخت محصول يا ارائه خدمات ، خريداري شده و نگهداري مي شود؛
پ . به منظور ساخت محصول يا ارائه خدمات در فرايند توليد قرار دارد؛ يا
ت . براي فروش در روال عادي عمليات واحد گزارشگر نگهداري مي شود.
خالص ارزش فروش : عبارت است از بهاي فروش پس از كسر:
الف . مخارج برآوردي تكميل ، و
ب . مخارج برآوردي بازاريابي ، فروش و توزيع .
بهاي جايگزيني : عبارت است از مخارجي كه بايد براي خريد يا ساخت يك قلم موجودي كاملاً مشابه تحمل شود.
موجوديها
4 . موجوديها شامل كالاي خريداري شده و نگهداري شده جهت فروش مجدد، كالاي ساخته شده، كار در جريان ساخت، و مواد و ملزومات آماده براي مصرف در توليد است .
همچنين موجوديها شامل كالاي خريداري شده يا توليد شده جهت توزيع به ساير بخشها وواحدها، بدون مطالبه بها يا مطالبه بهاي ناچيز مي باشد. براي مثال كتابهاي آموزشي كه توسط بخشي از دولت جهت فروش به مدارس منتشر مي شود . در بسياري از واحدهاي بخش عمومي، موجوديها به جاي آنكه جهت فروش يا توليد نگهداري شوند، جهت ارائه خدمات نگهداري مي شوند.
5. موجوديها در بخش عمومي عمدتاً شامل موارد زير است:
الف. مهمات؛
ب . ذخاير كالاهاي مصرفي؛
پ . لوازم و قطعات يدكي؛
ت . ذخاير استراتژيك (براي مثال ذخاير انرژي)؛
ث . موجودي ملزومات پستي (مانند تمبر)؛
ج . كار در جريان ساخت مانند بسته هاي آموزشي؛ و
چ . املاك نگهداري شده براي فروش.
6. از آنجا كه دولت امتياز انتشار داراييهايي نظير اسناد رسمي دولتي را در اختيار دارد، اين اقلام طبق اين استاندارد جزء موجوديها منظور مي شوند. اين اقلام به ارزش اسمي گزارش نمي گردند بلكه به بهاي تمام شده اندازه گيري ميشوند.
7 . در مواردي كه دولت ذخاير استراتژيك مختلف (از قبيل ذخاير نفت ) را براي استفاده اضطراري يا ديگر وضعيتها (براي مثال بلاياي طبيعي ) نگهداري مي كند، طبق اين استاندارد به عنوان موجودي شناسايي مي شوند.
اندازه گيري موجوديها
8 . موجوديها به جز موارد مندرج در بندهاي 9 و10 بايد برمبناي اقل بهاي تمام شده و خالص ارزش فروش اندازه گيري شود.
9 . موجوديهاي تحصيل شده از طريق عمليات غيرمبادله اي، به ارزش منصفانه در تاريخ تحصيل اندازه گيري ميشوند.
10 . موجوديهاي نگهداري شده جهت مقاصد زير بايد برمبناي اقل بهاي تمام شده و ارزش جايگزيني اندازه گيري شود:
الف. توزيع بدون مطالبه بها يا مطالبه به بهاي ناچيز؛ يا
ب . مصرف در فرايند توليد كالا جهت توزيع بدون مطالبه بها يا مطالبه به بهاي ناچيز.
بهاي تمام شده موجوديها
11 . بهاي تمام شده موجوديها بايد در برگيرنده مخارج خريد، مخارج تبديل و ساير مخارجي باشد كه واحد گزارشگر در جريان فعاليت معمول خود، براي رساندن كالا يا خدمات به مكان و شرايط فعلي آن متحمل شده است.
مخارج خريد
12 . مخارج خريد شامل بهاي خريد و هرگونه مخارج ديگري از قبيل حقوق و عوارض گمركي، هزينه حمل و مالياتهاي غير قابل برگشت است كه مستقيماً به خر يد مربوط مي گردد. تخفيفات تجاري از بهاي خريد كسر مي شود.
مخارج تبديل
13 . مخارج تبديل شامل مخارجي است كه مستقيماً به اقلام توليدشده مربوط مي گردد (مانند كار مستقيم ). مخارج تبديل همچنين شامل سربار توليد (اعم از ثابت و متغير ) است كه براي تبديل مواد اوليه به محصول يا ارائه خدمات واقع مي شود.
14. سربار توليد اعم از ثابت و متغير با روشي سيستماتيك به محصولات تخصيص مي يابد .
سربار ثابت توليد، آن بخش از مخارج غيرمستقيم توليد است كه در دامنه معيني از حجم توليد نسبتاً ثابت مي ماند، مانند استهلاك و مخارج نگهداري ساختمان و تجهيزات كارخانه و مخارج مديريت كارخانه . سربار متغير توليد آن بخش از مخارج غيرمستقيم توليد است كه متناسب با تغيير حجم توليد تغيير مي يابد، مانند مواد و دستمزد غيرمستقيم .
15 . سربار ثابت توليد برمبناي ظرفيت معمول فعاليت واحد گزارشگر تخصيص مي يابد. ظرفيت معمول بيانگر متوسط محصولي است كه انتظار مي رود در شرايط عادي (با در نظر گرفتن توقفات توليد ناشي از تعميرات و نگهداري برنامه ريزي شده ) طي چند دوره يا فصل ، توليد شود. براي تخصيص هزينه هاي سربار ثابت توليد مي توان از سطح واقعي توليد استفاده كرد به شرط آنكه سطح مزبور تقريباً نزديك به سطح معمول فعاليت باشد . بايد توجه داشت عامل تعيين كننده در تخصيص سربار ثابت توليد برمبناي سطح معمول فعاليت ، اين است كه مخارج مربوط به ظرفيت بلااستفاده بايد به حساب هزينه دوره منظور شود.
16. جهت تعيين سطح معمول فعاليت واحد گزارشگر عوامل زير را بايد درنظر داشت :
الف . ميزان توليد مورد نظر طراحا ن دستگاههاي توليدي و مديريت واحد گزارشگر ، تحت شرايط كار حاكم در طول سال (مثلاً يك نوبت كاري يا دونوبت كاري )،
ب . بودجه سطح فعاليت سال تحت بررسي و سال بعد از آن ، و
ج . سطحي از توليد كه واحد گزارشگر در سال تحت بررسي و نيز در سالهاي گذشته عملاً به آن دست يافته است .
اگر چه تغييرات موقت در سطح فعاليت را مي توان ناديده گرفت ، با اين حال تغييرات مداوم بايد به تجديد نظر در آنچه قبلاً معمول شناخته شده منجر شود.
17 . در فرايند توليد ممكن است همزمان بيش از يك محصول توليد شود. براي مثال ، اين وضعيت زماني مصداق دارد كه محصولات مشترك يا يك محصول اصلي همراه با يك محصول فرعي توليد مي شود. در مواردي كه مخارج تبديل هر محصول جداگانه قابل تشخيص نباشد، اين مخارج برمبنايي منطقي ويكنواخت به محصولات تخصيص مي يابد .
براي مثال ، ممكن است از ارزش نسبي فروش هر محصول در مرحله اي از فرايند توليد كه محصولات به طور جداگانه قابل تشخيص باشد و يا در زمان تكميل توليد، به عنوان مبناي تخصيص استفاده شود. در اغلب موارد، محصولات فرعي ماهيتاً كم اهميت است ، از اين رو اين محصولات به خالص ارزش فروش اندازه گيري و مبلغ حاصل شده از بهاي تمام شده محصول اصلي كسر مي شود. در نتيجه مبلغ دفتري محصول اصلي با بهاي تمام شده آن ، تفاوت با اهميتي ندارد.
18. روشهاي هزينه يابي معمولاً چنان طراحي مي گردد تا اطمينان حاصل شود كليه مخارج مربوط به مواد مستقيم ، كارمستقيم و ساير مخارج مستقيم به نحوي مناسب ، مشخص و بر مبنايي منطقي و يكنواخت به حساب گرفته شود. تخصيص مخارج سربار ، معمولاً مستلزم اعمال قضاوتهاي شخصي در انتخاب يك قاعده مناسب است .
19 . در تخصيص مخارج دواير خدماتي مركزي ، مبناي تخصيص معمولاً ميزان خدماتي است كه در رابطه با عمليات مختلف ارائه مي شود. براي مثال ، دايره حسابداري معمولا در خدمت عمليات زير است :
الف . توليد (از طريق پرداخت حقوق و دستمزد مستقيم و غيرمستقيم توليدي ، كنترل خريد و تهيه صورتهاي مالي ادواري براي واحدهاي توليدي )،
ب . بازاريابي و توزيع (از طريق تجزيه و تحليل فروش و كنترل دفتر يا كارتهاي معين فروش )، و
ج . مديريت عمومي (از طريق تهيه گزارشهاي داخلي خاص مديريت ، صورتهاي مالي وبودجه هاي سالانه ، كنترل منابع نقدي و برنامه ريزي سرمايه گذاريها).
از كل مخارج دايره حسابداري ، تنها آ ن بخش بايد در محاسبه مخارج تبديل منظور شود كه بتوان آن را به گونه اي منطقي به عمليات توليد تخصيص داد.
ساير مخارج
20 . ساير مخارج تنها تا ميزاني كه براي رساندن موجوديها به مكان و شرايط فعلي آن مربوط است به عنوان بخشي از بهاي تمام شده موجوديها منظور مي شود.
21 . موارد مندرج در زير، نمونه هايي از مخارجي هستند كه در بهاي تمام شده موجوديها منظورنميشود و در دوره وقوع به عنوان هزينه شناسايي مي گردد:
الف . ضايعات غيرعادي مواد، دستمزد و ساير مخارج توليد (ضايعات قابل كنترل )؛
ب . مخارج انبارداري باستثناي مخارجي كه در فرايند توليد براي انبارداري محصولاتي كه نياز به پردازش بيشتر دارند، انجام مي شود؛
پ . سربار اداري كه در رساندن موجوديها به مكان و شرايط فعلي نقشي ندارد؛ و
ت . مخارج فروش .
